Begin 2011 overleed mijn moeder na een ziekbed van 8 maanden. Tijdens haar ziekbed heb ik veel met mijn moeder gepraat over haar uitvaart. Aangezien ze heel haar leven premie had betaald aan een grote bekende uitvaartverzekering dachten wij dat ze het financieel goed geregeld had. Ze wilde alles klein houden, standaard kaarten, standaard kist, opgebaard in het rouwcentrum met 1 keer per dag bezoek voor haar gezin, een kerkdienst met daarna een dienst bij het crematorium waar ze ook gecremeerd wilde worden. Haar enige verzoek was dat ik haar haren zou doen en haar make-up. Dat deed ik altijd en dat wilde ze ook graag als ze overleden was zodat ze op haar mooist opgebaard zou worden.

Nadat ze was overleden kwam de uitvaartverzorger van de verzekeringsinstantie bij ons thuis en binnen 3 uur was alles geregeld. De kaarten waren opgesteld, het aantal rouwbezoeken waren gepland. Overdag een half uurtje op vastgezette tijden mochten we naar haar toe. De kist was uitgezocht. De liedjes en foto’s voor de dienst mochten we iets later mailen en de dag na het gesprek mocht ik haar in het uitvaartcentrum verzorgen. Ik kwam binnen in een grote wit betegelde ruimte waar mijn moeder op een stalen tafel onder een wit laken lag. Dat beeld is me altijd bij gebleven. Tot de dag van de uitvaart hebben wij de uitvaartverzorger niet meer gezien en de dingen die wij in de dienst wilden mochten we mailen.

Tijdens de dienst werd 3 keer een verkeerde naam gezegd wat mij veel verdriet deed. Het was een standaard tekst die opgelezen werd die ik al tijdens meer uitvaarten had gehoord. Iedereen verdient toch een afscheid waarin de overledene centraal staat? 57 jaar heeft ze maandelijks betaald om een uitvaart te krijgen naar haar wensen en dan krijg je uiteindelijk een standaard dienst met de verkeerde naam. Achteraf moesten wij nog duizenden euro’s bijbetalen en omdat ik haar zelf verzorgd had moest ik € 75,00 bijbetalen. Dit kon in mijn ogen echt niet. Vervolgens is daar Diamant ontstaan.

Op dat moment deed ik mijn opleiding HBO bedrijfskundig management en ben ik grondig onderzoek gaan doen naar de uitvaartbranche en verzekeringen. Al snel had ik mijn bedrijfsplan klaar met daar precies omschreven hoe ik het zou willen doen om te voorkomen dat andere mensen zo’n nare ervaring zoals mij zouden krijgen. Ik ben een aantal jaar bij een ondernemer gaan werken om er achter te komen of ik het ook psychisch allemaal aan zou kunnen. Al snel had ik het verzorgen, de diensten schrijven en spreken, het drukwerk, het contact met de nabestaande en de administratieve taken onder de knie waardoor ik op 4 april 2014 mijn eigen onderneming gestart ben.

Met bloed, zweet en tranen heb ik de oude pastorie van Hintham verbouwd tot rouwcentrum. 16 Januari 2016 zijn we geopend en inmiddels al vele families een plaats gegeven waar ze op hun eigen manier afscheid hebben kunnen nemen van hun dierbare.

Elke uitvaart verzorg ik vanuit mijn hart. Wij behandelen iedereen zoals ze behandeld willen worden en zijn elke keer weer dankbaar dat nabestaanden ons het vertrouwen geven om ze bij te staan tijdens de verdrietigste periode in hun leven. Door veel persoonlijk contact, veel gesprekken te voeren met naasten en goed te luisteren naar de vele verhalen die verteld worden, kunnen wij garanderen dat iedereen waar wij de uitvaart voor verzorgen een persoonlijk afscheid krijgen zoals ze het zelf willen.